Verontwaardiging

Bert Hellinger (grondlegger van familieopstellingen):

"Als iemand verontwaardigd is over iets slechts, lijkt hij aan de kant van het goede en tegen het kwade gekeerd te staan, aan de kant van het goede en tegen het kwade. Hij of zij plaatst zich tussen de daders en slachtoffers in om verder kwaad af te weren. Maar dan nog, ze zouden ook met liefde tussen hen in kunnen staan, en dat is zeker beter dan dat.

Dus wat wil de verontwaardigde persoon? En wat doet hij of zij in werkelijkheid?

Om ervoor te zorgen dat de verontwaardiging gerechtvaardigd blijft, dramatiseert de verontwaardigde persoon zowel het geleden onrecht als de gevolgen van de schuld. Hij of zij intimideert de slachtoffers, door het onrecht in hetzelfde verschrikkelijke licht te zien als zij dat doen. Hij of zij wordt nu ook verdacht in de ogen van het slachtoffer en moet diens verontwaardiging vrezen, alsof ze daders zijn.

Geconfronteerd met verontwaardiging, kunnen de slachtoffers hun lijden nauwelijks achter zich laten en kunnen de daders de gevolgen van hun schuld nauwelijks achter zich laten. Als het aan de slachtoffers en daders zelf zou worden overgelaten om balans en verzoening te zoeken, zouden ze elkaar een nieuw begin kunnen gunnen. Maar dit is moeilijk te doen in het licht van verontwaardiging, want verontwaardigde mensen zijn meestal niet tevreden totdat ze de daders hebben vernietigd en vernederd, zelfs als het lijden van de slachtoffers hierdoor erger wordt.

Verontwaardiging is in de eerste plaats moreel. Met andere woorden, het gaat niet om het helpen van iemand, maar om het afdwingen van een claim als executeur die de verontwaardigde persoon presenteert en voelt.

Daarom kent deze persoon ze, in tegenstelling tot iemand die liefheeft, geen medelijden en geen matigheid."