Anorexia en boulimia met betrekking tot het familiesysteem

De oorzaken van Anorexia en Boulimie liggen vaak op een ander (dieper) vlak dan we in eerste instantie denken en ervaren.

Hieronder volgt een visie van Bert Hellinger (grondlegger van familie opstellingen) over eetstoornissen:

"Als het met mensen met anorexia beter gaat, krijgen ze soms boulimie. Dat wil zeggen: ze eten en spugen het daarna weer uit. Dat is de innerlijke tweestrijd tussen gaan en blijven. Dus als het afscheid van anorexia nog niet helemaal gelukt is dan eten ze. Dat wil zeggen dat ze innerlijk zeggen: 'Ik blijf'. Dan spugen ze het eten weer uit en dat betekent: 'Ik ga.' De oplossing is dat het kind, wanneer het zijn eten weer wil uitspugen, tegen de vader zegt: 'Ik blijf' en eet.

Bij boulimie (eten en vervolgens overgeven) zijn er verschillende dynamieken. Het kan bijvoorbeeld tot boulimie leiden als de moeder tegen haar kinderen zegt: 'Wat van vader komt deugt niet, wat van hem komt, mogen jullie niet nemen'. Dan neemt het kind van de moeder en spuugt het weer uit om de vader te eren. Dat is de ene dynamiek. Deze vorm van boulimie geneest als het kind van beide ouders neemt en vooral van de vader.

Nu is het vaak zo dat anorexia overgaat in boulimie. Dan is er een andere dynamiek. Hier betekent anorexia: 'Ik wil sterven' en eten betekent hier: 'Ik wil leven.' Als de boulimie patiënte eet, zegt ze: 'Ik wil leven'. Als ze het eten uitbraakt, zegt ze: 'Ik wil sterven.' Het braken is dan een voortzetten van de anorexia. Hier is de oplossing voor de patiënte met boulimie dat ze zegt: 'Ik blijf'. Zo, heel bescheiden. En dat de ouders, bijvoorbeeld de vader, tegen haar zegt: 'Ik blijf'.

Eten en Vasten

Eten betekent, ik blijf. Vasten betekent, ik ga. Sommige mensen eten meer dan ze nodig hebben, omdat ze bang zijn dat ze moeten gaan. Als ze dan meer willen eten, kunnen ze innerlijk zeggen: 'Ik blijf'. Dan eten ze misschien slechts zoveel als ze nodig hebben. Soms komt veel eten in de plaats van het nemen van een persoon, bijvoorbeeld de afgewezen moeder of een overleden broer of zuster die in de familie vergeten werd. Wanneer iemand de afgewezen of vergeten personen in zijn hart neemt, houdt het verlangen naar veel eten op.

Eetverslaving

Deelneemster aan een groep van Bert Hellinger: “Ik wil iets zeggen over eetverslaving, omdat ik dat vroeger had. Ik wil het graag zeggen tegen de andere vrouwen met eetverslaving hier. Ik heb ooit eens in een boek gelezen dat het kan helpen als je je voorstelt dat je vader je op zijn schoot neemt en je voert. Mijn vader heeft dat nooit met me gedaan en toen dacht ik: 'Ik zou zo graag een vader hebben bij wie ik op schoot mag zitten en die me voert.' Toen heb ik dat gedaan en dat heeft me heel erg goed gedaan. Ik heb nu geen eetverslaving meer.

Als ik dat aan andere mensen met een eetverslaving in zelfhulpgroepen vertel dan zeggen ze dat dat niet kan, want wie eenmaal verslaafd is, is voor altijd verslaafd. Maar ik weet dat nu al jaren, ik heb geen eetverslaving meer. Het is geen probleem meer voor me. Het is gewoon mooi dat iemand me die raad gegeven heeft. Stel je voor, je zit bij je vader op schoot bij het avondeten - iedereen is erbij - en hij voert je." “

Uit het boek van Bert Hellinger: De Wijsheid is voortdurend onderweg